کودکان در سال‌های ابتدایی عمر خود ممکن است دچار بیماری‌ها و عفونت‌های مختلفی شوند که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به سرماخوردگی و عفونت‌های تنفسی دیگر اشاره کرد. یکی دیگر از بیماری‌هایی که ممکن است آن‌ها را درگیر کند عفونت ادراری است. در ادامه این مطلب قصد داریم در مورد عفونت ادراری در کودکان بیشتر توضیح دهیم.
عفونت ادراری در کودکان Urinary tract infections (UTIs) در واقع عفونت باکتریایی دستگاه ادراری است. این عفونت می‌تواند قسمت‌های مختلف دستگاه ادراری از جمله مثانه (سیستیت)، کلیه‌ها (پیلونفریت) و مجرای ادرار، لوله تخلیه ادرار از مثانه به خارج را تحت تاثیر قرار دهد.
عفونت ادراری کودکان می‌تواند هنگام ورود باکتری‌ها به مثانه یا کلیه‌ها رخ دهد. تعداد این باکتری‌ها روی پوست اطراف مقعد زیاد است. این باکتری‌ها ممکن است در نزدیکی واژن نیز وجود داشته باشند.برخی از عواملی که ورود و ماندن باکتری را در دستگاه ادراری تسهیل می‌کنند عبارت‌اند از:
عفونت ادراری در کودکان دختر شایع‌تر است. این ممکن است زمانی اتفاق بیافتد که کودکان از 3 سالگی آموزش دستشویی رفتن را شروع می‌کنند. در پسراني كه ختنه نشده‌اند، خطر ابتلا به عفونت ادراري قبل از 1 سالگي كمي بيشتر است.
کودکان مبتلا به عفونت ادراری ممکن است تب، بی‌اشتهایی یا استفراغ را تجربه کنند یا این که هیچ علائمی نداشته باشند.اکثر موارد عفونت ادراری کودکان تنها مثانه را درگیر می‌کند. در برخی از موارد ممکن است به کلیه‌ها نیز سرایت کند.
علائم عفونت مثانه در کودکان عبارت است از:
علائم گسترش عفونت به کلیه‌ها عبارت‌اند از:
برای تشخیص عفونت ادراری در کودکان به نمونه ادرار نیاز است. نمونه توسط میکروسکوپ بررسی می‌شود و برای کشت ادرار به آزمایشگاه ارسال می‌شود.تهیه نمونه ادرار در کودکی که به او دستشویی رفتن آموزش داده نشده است ممکن است دشوار باشد. آزمایش را نمی‌توان با استفاده از پوشک مرطوب انجام داد. روش‌های جمع آوری نمونه ادرار در چنین کودکانی شامل موارد زیر است:
ممکن است برای بررسی هر گونه ناهنجاری آناتومیکی یا بررسی عملکرد کلیه، تصویربرداری انجام شود؛ این تصویر برداری‌ها عبارت‌اند از:
در کودکان، برای محافظت از کلیه‌ها باید به سرعت و با استفاده از آنتی بیوتیک، عفونت ادراری درمان شود.نوزادان اغلب باید در بیمارستان بمانند و از طریق ورید به آن‌ها آنتی بیوتیک تجویز شود. کودکان بالای 6 ماه از طریق آنتی بیوتیک دهانی درمان می‌شوند. اگر چنین امکانی وجود نداشته باشد، ممکن است لازم باشد در بیمارستان تحت درمان قرار بگیرند.کودک شما هنگام درمان عفونت ادراری باید مقدار زیادی مایعات بنوشد.
برخی از کودکان ممکن است برای مدت 6 ماه الی 2 سال از آنتی بیوتیک استفاده کنند. این روش درمانی بیشتر هنگامی اتفاق می‌افتد که کودک دچار عفونت‌های مکرر یا ریفلاکس ادراری شده باشد.پس از اتمام مصرف آنتی بیوتیک‌ها، پزشک ممکن است از شما بخواهد کودکتان را به آزمایشگاه ببرید تا آزمایش ادرار دیگری انجام دهد. این آزمایش برای این است تا اطمینان حاصل شود باکتری‌ها دیگر در مثانه نیستند.
اگر علائم عفونت کودک بعد از درمان ادامه پیدا کرد یا هر یک از علائم زیر را داشت باید با پزشک متخصص تماس گرفته شود.
کارهایی که می‌توان برای جلوگیری از عفونت ادراری در کودکان انجام داد شامل موارد زیر می‌شوند:
برای جلوگیری از عفونت ادراری مکرر، پزشک متخصص ممکن است آنتی بیوتیک‌های با دوز کم را بعد از رفع اولین علائم توصیه کند.
منبع :
.jpg)
